Bugün bir seferde hem Nanjing Fotoğraf Stüdyosu hem de Dongji Adası filmlerini izledim.
Nanjing fotoğraf stüdyosu boyunca gözyaşları içinde, çok umutsuzdu, film ne güzelleştirildi ne de çirkinleştirildi, sadece anlatıyor, kaydediyor, uyandırıyor...
Doğu Uç Adası insana çok kanlı ama biraz da saçma bir karmaşa hissi veriyor, her seferinde biraz ağlamak istiyorum ama senaryo beni geri çekiyor.
İkisini de izleyince kendimi kötü hissettim, birkaç gün önce her yerde savaşlar olduğunu düşünüyordum, ama ülkede yemek siparişi savaşları var, kahretsin, gerçekten ağlamak istiyorum, burada espri yapabilm
View Original