Bir zamanlar, Kobe Bryant'a sonsuz bir hayranlık besliyordum. Onun basketbol kariyeri, bir destan gibi, yalnız bir yolcudan takım liderine, hayatın iniş çıkışlarını yaşadı. Düşüş dönemlerinde bile, muazzam bir öz disiplin ve kararlılık sergiledi.

Kobe'nin düşündürücü bir sözü var: 'Los Angeles'ta saat 4'te güneşi kim gördü?' Bu sözün arkasında, her sabah saat dörtte antrenmana başlayan kararlılığı yatıyor. Bu ruh, beni derinden etkiledi ve başarının arkasındaki zorluğu anlamama yardımcı oldu.

Bugün bu ruhu kendi hayatıma uyguluyorum. Her gün akşam 10'da veya 11'de uyuyorum, sabah 4'te doğal olarak uyanıyorum. Chongqing şehrinde, çoğu insan hâlâ uyurken, ben yeni bir güne başlamış oluyorum. Sık sık pencereden dışarı bakıyorum ve Chongqing'in sabah 4'teki eşsiz manzarasını hayranlıkla izliyorum - bulut ve sisin arasından süzülen ilk güneş ışığı, sanki bir mücadeleci hikayesini anlatıyormuş gibi.

Kobe bu dünyadan ayrılmış olsa da, ruhu hâlâ sayısız insanı motive etmeye devam ediyor. Hâlâ Amerika'dan aldığım Lakers 8 numaralı formayı saklıyorum, bu sadece bir hatıra değil, aynı zamanda bir ruh sembolü.

Hayatımızda, her birimizin kendi '4'ü' vardır. Benim için bu, yeni bir günün işine başlama zamanıdır. İster Kobe'nin basketbol antrenmanı olsun, isterse benim günlük işlerim, böyle bir azim ve dayanıklılık gerekmektedir. Bu dünyada, başarı asla tesadüf değildir, aksine her gün tekrar eden azim ve çabanın sonucudur.

Kobe'nin ruhunu hatırlayalım, kendi yaşam yolumuzda sürekli ilerleyelim ve kendimize ait bir efsane yaratalım. Her sabah, yeni bir güne merhaba derken, hayallerimize bir adım daha yaklaşmış oluyoruz.