Başka insanların kaderine katılmaya çalışıyoruz, bu da bizi oldukça kaygılı hale getiriyor.

Bir arkadaşım var, oldukça fazla btc'si var, üniversitede okuyan bir kuzeni var, bu akrabanın ailesi oldukça fakir. Hep karşı tarafa daha fazla öneri vermeyi düşünüyor, onun daha az yanılmasını istiyor, umuyor ki gelecekte daha özgür bir yaşam sürebilsin.

Ama işler beklenildiği gibi gitmedi, kuzeni sanki bir sessizlik içinde, telefonla oynuyor, her türlü şımarıklığı yapıyor. Babası inşaatta günde ancak 200 kazanıyor, iyi bir hayat yaşamak, iyi bir iş sahibi olmak istiyor ama arkadaşım ona defalarca, sayısız kez iletişim kurmayı önerdi, o ise buna önem vermedi.

Aslında başkalarının kaderini değiştirmeyi düşünmemeliyiz, onlar kendi başlarına duvara çarptıklarında anlayacaklar. Toplumda her zaman insanlara ihtiyaç duyan çok zorlu işler var, yalnızca gerçekten anlayanlar bunu kavrayabilir.

Kimi acıyorsan, onun kaderini omuzlarsın; sadece kendini kurtarırsın, başkalarının kaderine müdahale etmezsin.

Hatırlatmadan, yönlendirmeden, öğüt vermeden, itiraz etmeden, insanları eğitmeye çalışmadan.