Akşam evde yürürken, ayaklarım hafifçe kaldırılıp indirilir, başkalarına rahatsızlık vermekten korkarım. Başkalarına makas uzatırken, uçları kendime dönük olacak şekilde tutarım. Kaldırımda yürürken, yanımdaki insanlara daha fazla geçiş alanı bırakmak için mümkün olduğunca kenarda durmaya çalışırım. Süpermarkette dolaşırken, başkalarının açtığı dondurucuyu bile kapatmayı ihmal etmem. Hatta duygularım bozulduğunda bile başkalarını etkilemekten korkarım. Bunu fark ettin mi? Ne kadar ince ve güzel birisin, hem de sürekli bu dünyaya iyilik yayıyorsun, ama neden kendi değerini bir türlü göremiyorsun?