Celestia ve Polychain dumping olayı analizi

Son günlerde, Polychain 2.42 milyon dolar değerinde TIA token'ını satmasıyla geniş bir dikkat çekti. Bu olayın hem olumlu hem de olumsuz yönleri var; bu nedenle nedenlerini ve çıkarılabilecek dersleri derinlemesine incelemeye değer.

Yatırımcıların kazanç sağlaması bir normdur

Birçok kişi Polychain'in davranışlarını yağmacı ve belirsiz olarak eleştiriyor. Ancak, bir risk sermayesi fonu olarak Polychain'in görevi, erken aşama yatırımlardan geri dönüş elde etmektir. Sadece Celestia'nın erken aşamasındaki yatırımların riskini üstlenmekle kalmadılar, aynı zamanda o dönemde son derece yenilikçi bir kavram olan "dış veri erişilebilirlik katmanı" üzerine de bahis oynadılar.

Dikkate değer bir nokta, Polychain'in tek yatırımcı olmadığı, başka birçok risk sermayesi fonunun da katıldığıdır. Sadece Polychain'in dumping'i bu kadar şiddetli fiyat dalgalanmalarına neden olmak için yeterli değildir. Bu nedenle, tüm sorumluluğu Polychain'e yüklemek adil değildir.

Takım Kar İhtiyacı

Kripto alanında genel olarak kârlılık sorunu bulunmaktadır, çoğu protokol kâr elde etmemekte, hatta kâr elde etmeyi düşünmemektedir. Veri platformlarına göre, Celestia şu anda günde yalnızca yaklaşık 200 dolar kazanmakta, buna karşın yaklaşık 570.000 dolar token teşviki dağıtmaktadır.

Ekip işletme maliyetleri yüksek, bu yüzden çekirdek ekibin asla satmasını beklemek mümkün değil. Protokol kâr etmediğinde, ekip altyapı, maaş gibi harcamaları ödemek için bazı tokenleri satmak da dahil olmak üzere diğer kanallardan fon toplamak zorunda kalıyor.

Token Modelinin Etkisi

Yatırımcılar, hisse senedi yerine token yatırımlarına giderek daha fazla yönelmektedir, bu eğilim bazı zorluklar getirmektedir:

1. Çoğu kripto yerel girişim sermayesi, çıkışın daha kolay olması nedeniyle token yatırımlarını tercih ediyor.
2. Token değerlemesi genellikle hisse senedi değerlemesinden yüksektir, bu da ekiplerin daha fazla finansman elde etmek için token modelini seçmelerini sağlar.

Bu durum, ekibin token modelini seçmesini doğrudan teşvik eder, her ne kadar ürünün gerçekten bir tokena ihtiyacı olmadığını fark etmiş olsalar da. Token ihracı, daha fazla yatırımcı çekebilir, açık piyasa çıkış yolu sağlayarak finansman sağlamayı kolaylaştırır.

Ancak, mevcut ortamda, token modeli genellikle perakende yatırımcıları fakirleştirirken, risk sermayelerini zenginleştiriyor. Altyapı/yönetim tokenleri "takım elbise giymiş Meme coin" haline gelebilir.

Sonuçlar ve Çıkarımlar

1. Girişim sermayesi kuruluşlarının temel hedefi kâr etmektir, projelerle veya toplulukla dostluk ilişkileri kurmalarını beklememeliyiz.

2. Girişim sermayesinin, kilidi açılmış tokenlerini tasfiye etme hakkı vardır, ancak aynı anda satma ve yükseliş beklentisi içinde olma davranışları eleştirilmeye değerdir.

3. Proje sahipleri sürdürülebilir bir iş modeli tasarlamalıdır, yalnızca token satışına güvenmemelidir.

4. Token ekonomisi tasarımı projenin erken aşamalarında yüksek öncelik verilmesi gereken bir konudur.

5. Teknik yeniliklerin token fiyatlarıyla doğrudan bir ilişkisi yoktur.

6. Piyasa duygusu genellikle fiyat dalgalanmalarıyla değişir, projelerin değerini rasyonel bir şekilde değerlendirmek son derece önemlidir.