Çeşitli programları kaydetmeyi bitirip eve döner dönmez uyudum.

Üç gün geçti,
Büyük bir rüyanın ardından telefonunu açmak gibi,

Herkesin canlılığını, merakını, şaşkınlığını ve ayrılmak istememesini hissediyorum. Bu his çok garip, sanki herkesle daha önce tanışmışım gibi ama onları net göremiyorum. Bir gün gözlerim temizlendi, görüşüm netleşti ve her birini gördüm, hepsi öyle gerçek ve varlar ki, bütün gökyüzü bile renklenmeye başladı.

Ben çok mutluyum, sanki uzun zamandır gözlüğünü arayan bir kişinin gözlüklerini sonunda bulması gibi. Başımı kaldırıp bakınca, herkes kendi yerinde oturuyor, kendi hayallerini dokuyor ve başkalarını da hayal kurmaya davet ediyor. Başımı aşağıya eğdiğimde, aslında ben benim, zıplayıp duran, en gerçek halimle.

Dağ çiçekleri açtığında,
Hayaller boşuna düşmez,
Gökyüzü sonunda kendini güçlendirir,
Şu ana kadar hiç kimse mevcut değil.
Görüşürüz, arkadaşlar, bir sonraki sefere kesinlikle tekrar görüşeceğiz👋